کدهای خطا در حین استفاده از نرم‌افزارهای CSI

 

الف) خطاهای حین نصب:

1- پیام Error # 1721: این خطا معمولا در حین نصب ایجاد می‌شود و معمولا با اجرای ابزارهای مایکروسافت قابل حل است. ممکنه این خطا با راه‌اندازی مجدد ویندوز نیز حل شود.

2- پیام Error # 1722: این خطا معمولا به خاطر استفاده برنامه نصب از DirectX سیستم است. برای رفع آن سیستم را دوباره راه‌اندازی کنید.

ب) خطاهای سیستمی:

برخی خطاها ممکن است (کمتر اتفاق می‌افتد) ناشی از سیستم عامل شما باشد. برای دیدن کد خطاهای سیستم عامل Windows از صفحه زیر استفاده نمایید:

https://msdn.microsoft.com/en-us/library/ms681381(VS.85).aspx

1- پیام Error # 4: فضای هارد شما پر بوده و باید فضایی از آن را خالی کنید (درایوی که فایل تحلیلی بر روی آن قرار دارد). این قضیه در زمان استفاده از یک هارد SSD، که نسبت به هاردهای معمولی حافظه‌ی کمتری دارد، بیشتر نمایان می‌شود. در ادامه چند روش برای خالی کردن فضای هارد نشان داده می‌شود:

روش اول: استفاده از ابزار Disk Cleanup: یکی از ابزار‌های داخلی ویندوز برای حذف فایل‌های موقت و بی‌اهمیت‌، ابزار Disk cleanup است. برای دسترسی به این ابزار، روی یکی از درایوهای سیستم، راست کلیک کرده و Properties را انتخاب کنید. (روش دیگر، جستجوی گزینه Disk cleanup در منوی استارت ویندوز است). در پنجره Properties، از سربرگ General، گزینه Disk cleanup را انتخاب کنید. نوع فایل‌هایی را که می‌خواهید حذف شوند، انتخاب و کلید ok را بفشارید. این قسمت شامل فایل‌های موقتی، فایل‌های درون سطل آشغال و فایل‌های بی‌اهمیت دیگر می‌شود. همچنین شما می‌توانید فایل‌های سیستمی را که در این لیست قرار ندارند، پاک کنید. برای این کار روی Cleanup system files کلیک کنید. بعد از این کار می‌توانید وارد سربرگ more options شده و از طریق دکمه Cleanup موجود در بخش system restore and shadow copies، اقدام به حذف data restore سیستم کنید. با این کار فقط Data restore آخر باقی می‌ماند و مابقی حذف می‌شود. پس قبل از این کار، مطمئن شوید که سیستم مشکلی نداشته باشد.

روش دوم: نرم افزار‌هایی را که حجم زیادی اشغال می‌کند، حذف کنید. حذف برنامه‌ها، هارد را خالی می‌کند، اما بعضی از برنامه‌ها فضای بسیار کمی را اشغال می‌کند. از طریق بخش Program and features در کنترل پنل ویندوز، می‌توانید روی ستون سایز کلیک کنید تا ببینید برنامه‌های نصب شده روی سیستم، چه میزان از حجم هارد را پر کرده‌اند. راحت‌ترین راه برای رسیدن به این بخش، جستجوی گزینه Uninstall programs در منوی استارت است. اگر ستون سایز را نمی‌بینید، در گوشه راست بالای لیست، روی دکمه Option کلیک و Details view را انتخاب کنید. دقت داشته باشید که اطلاعات این بخش همواره دقیق نیست. ممکن است برنامه‌ای حجم بالایی از هارد را پر کرده باشد اما در این بخش هیچ اطلاعاتی در ستون مربوط به سایز برنامه، نداشته باشد. همچنین اگر از ویندوز 10 استفاده می‌کنید، می‌توانید با رفتن به PC Setting و وارد شدن به بخش system، به Apps and Feature دسترسی پیدا کنید.

روش سوم: استفاده از یک برنامه آنالیز هارد درایو. برای اینکه متوجه شوید چه برنامه‌ای هارد شما را پر کرده است، می‌توانید از یک برنامه آنالیز هارد درایو استفاده کنید. این برنامه‌ها اطلاعات هارد شما را آنالیز کرده و فایل‌ها و فولدرهایی را که بیشترین حجم هارد را پر کرده‌اند، به شما نمایش می‌دهند. برنامه‌های متعددی برای این کار وجود دارند مثل برنامه WinDirStat که در این زمینه می‌تواند مفید باشد. برنامه WinDisStat بعد از اسکن سیستم، فولدرها و فایل‌هایی را که بیشترین میزان از هارد را پر کرده‌اند، نمایش می‌دهند. فقط فایل‌های شخصی را پاک کنید و فایل‌های سیستمی مهم را پاک نکنید. اگر در فولدر Program Files، فولدری را مشاهده کردید که حجم بالایی از هارد را پر کرده است، می‌توانید آن برنامه را پاک کنید. WinDirStat حجم برنامه‌هایی را که در بخش Program and Features کنترل پنل سیستم، حجم آنها مشخص نیست، به شما اعلام می‌کند.

2- پیام Error # 5: این خطا نیز به مانند خطای قبلی در اثر کمبود فضای هارد داده می‌شود. اگر هارد سرور استفاده می‌کنید، از وجود فضای کافی بر روی هارد برای انجام تحلیل مطمئن شوید.

3- پیام Error # 41: فضای حافظه مجازی کم است. بایستی حجم مدل را کوچک نمایید یا برنامه‌های در حال اجرا را ببندید. راه اندازی مجدد ویندوز نیز به رفع این خطا کمک می‌کند. ویندوز به مرور زمان، تمایل به کندی در عملکرد دارد. یکی از مهم‌ترین این دلایل برمی‌گردد به اضافه شدن حجم برنامه‌ها ‌روی سیستم عامل و نیاز به پردازش آن‌ها و ذخیره داده‌های مربوط به آن‌ها در رم، در طی زمان. بهترین راه حل برای برطرف ساختن این مشکل، استفاده از Virtual Memory در سیستم است. سیستم شما دو نوع حافظه دارد؛ یک حافظه از نوع HDD یا SSD که از سوی سیستم عامل برای ذخیره داده‌ها همچون انواع فایل‌ها، مستندات، موسیقی فیلم و… استفاده می‌شود و یک حافظه رم که مخصوص ذخیره‌سازی داده‌های مورد استفاده در برنامه‌هاست. در حالی که حافظه HDD یا SSD برای ذخیره‌سازی بلند‌مدت داده‌ها مفید است، ‌حافظه رم بسیار ناپایدار بوده و برای ذخیره اطلاعات در کوتاه مدت و با سرعت دسترسی بالا مناسب است. رم ‌حافظه‌ای موقت برای ذخیره و پردازش داده‌های برنامه‌های در حال اجرای سیستم است. در این میان، حافظه مجازی یا Virtual Memory از این پس آن را VM می‌نویسیم یک قابلیت بسیار کاربردی است، به ویژه اگر سیستم شما ‌کمبود حافظه دارد.‌ زمانی که سیستم از حداکثر رم موجود استفاده کند و بیش از آن برای استفاده در دسترس نباشد، در این صورت از VM که گاهی آن را فایل Swap نیز می‌نامند، به عنوان یک رم موقتی استفاده می‌کند. این کار از طریق استفاده از بخشی از حافظه HDD یا SSD به عنوان رم صورت می‌گیرد. این کار به سیستم اجازه می‌دهد ‌تعداد و میزان بیشتری از برنامه‌ها و داده‌های مربوط به آن‌ها را اداره کند. البته در این میان، عملکرد سیستم در سرعت چندان قابل ملاحظه نخواهد بود، زیرا سرعت رم بسیار بالا‌تر از سرعت HDD است. پس زمانی که سیستم با کمبود اساسی حافظه رم روبه‌رو شود، VM وارد بازی خواهد شد. برخی از داده‌های موجود در رم به این بخش یا فایل منتقل می‌شوند تا فضای کافی برای ذخیره داده‌های سایر برنامه‌ها در رم ایجاد شود. اما می‌توانید عملکرد سیستم خود را با افزایش این میزان، بهبود دهید. ویندوز به شما اجازه می‌دهد تا سه برابر میزان رم نصب شده ‌روی سیستم خود حجم VM را افزایش دهید؛ هرچند توصیه می‌شود ‌برای ثبات سیستم این میزان تا 4.5 گیگابایت محدود شود. برای افزایش میزان VM در منوی استارت عبارت System را جستجو کنید و در زیر بخش Control Panel، گزینه System را انتخاب کنید تا پنجره System Information نمایش داده شود. کاربران ویندوز 8 و 8.1 می‌توانند همین کار را از طریق Charm Bar صورت دهند. بعد از باز شدن پنجره، اطلاعات سیستم از پنل سمت چپ گزینه Advanced System Settings را انتخاب کنید و در پنجره‌ای که باز می‌شود به تب Advanced بروید. در این پنجره ‌روی دکمه Settings در ذیل بخش Performance کلیک کنید. سپس دوباره در پنجره جدید ‌به تب Advanced بروید و از بخش Virtual Memory ‌روی دکمه Change کلیک کنید. تنظیمات پیش‌فرض سیستم‌ خودکار میزان VM را اختصاص داده است. برای تنظیم دستی، تیک گزینه Automatically Manage را بردارید و سپس درایوی که می‌خواهید میزان VM آن را تعیین کنید، برگزینید. پس از این، اقدام به تعیین کمترین و بیشترین میزان مورد نظر خود برای VM کنید. در نظر داشته باشید که کمترین میزان قابل تعیین برای ‌16 مگابایت و بیشترین میزان قابل قبول، سه برابر رم سیستم است. بعد از تعیین مقادیر بر ‌دکمه Set کلیک کنید. به این ترتیب، شما میزان VM سیستم را افزایش داده‌‌اید. تنها نکته‌ مانده این است که معمولا افزایش میزان VM نیاز به راه‌اندازی دوباره سیستم عامل ندارد، ولی کاهش آن مستلزم Restart سیستم است. در نتیجه قبل از تغییرات، برنامه‌‌های خود را بسته و فایل‌های خود را ذخیره کنید.

4- پیام Error # 112:

در این خطا پیامی بصورت زیر صادر می‌شود:

ERROR_DISK_FULL

112 (0x70)

There is not enough space on the disk

این خطا به سبب فضای کم هارد ایجاد می‌شود.

5- پیام Error # 480: کارت گرافیک دارای مشخصات پایینی است. برای حل این مشکل می‌توانید از وضوح تصویر پایین‌تری استفاده نمایید. همچنین کاهش تعداد رنگ‌های قابل نمایش ویندوز نیز می‌تواند یک راهکار مناسب باشد. در صورت استفاده از شتاب دهنده گرافیک، تا حدودی می‌توان از این مشکل جلوگیری نمود. کارت گرافیک در کامپیوتر شخصی دارای جایگاهی خاصی است. کارت‌های فوق اطلاعات دیجیتال تولید شده توسط کامپیوتر را اخذ و آنها را بگونه‌ای تبدیل می‌نمایند که برای انسان قابل مشاهده باشند. در اغلب کامپیوترها، کارت‌های گرافیک اطلاعات دیجیتال را برای نمایش توسط نمایشگر، به اطلاعات آنالوگ تبدیل می‌کنند. در کامپیوترهای Laptop اطلاعات، همچنان دیجیتال باقی خواهند ماند زیرا این کامپیوترها اطلاعات را بصورت دیجیتال نمایش می‌دهند. اگر از فاصله بسیار نزدیک به صفحه نمایشگر یک کامپیوتر شخصی نگاه کنید، مشاهده خواهید کرد که تمام چیزهائی که بر روی نمایشگر نشان داده می‌شود از نقاط تشکیل شده‌اند. نقاط فوق  پیکسل  نامیده می‌شوند. هر پیکسل دارای یک رنگ است. در برخی نمایشگرها (مثلا صفحه نمایشگر استفاده شده در کامپیوترهای اولیه مکینتاش) هر پکسل صرفا دارای دو رنگ بود: سفید و سیاه . امروزه در برخی از صفحات نمایشگر، هر پیکسل می‌تواند دارای 256 رنگ باشد. در اغلب صفحات نمایشگر، پیکسل‌ها بصورت تمام رنگ (True Color) بوده و دارای 16.8 میلیون حالت متفاوت میباشند. با توجه به اینکه چشم انسان قادر به تشخیص ده میلیون رنگ متفاوت است، 16.8 میلیون رنگ بمراتب بیش از آن چیزی است که چشم انسان قادر به تشخیص آنها بوده و به نظر همان ده میلیون رنگ کفایت می‌کند.